P2: „Złoto przyjacielem wędrowców”

W leśnym gąszczu towarzysze natykają się na elfa cyrulika, który miał oko na naszych bohaterów już dużo wcześniej. Okazuje się, że ma on konkretną propozycję, za ciekawe pieniądze. Po krótkiej naradzie pokusa w postaci 500 złotych koron zwycięża. Cała czwórka udaje się w stronę traktu, w nadziei spotkania któregoś z lordowskich heroldów.
Nie przypuszczają nawet, że straż nadal  depcze im po piętach. Wkrótce daje się słyszeć krzyki i odgłosy biegnących kroków. Lucius próbuje wywołać zamieszanie wzniecając pożar, a z dymu w pełnej okazałości wynurza się Goldenheim. Bohaterowie całkowicie zaskoczeni uciekają, po drodze kryjąc się gdzie popadnie. Chociaż Lucius i Calan nie zdążyli znaleźć sobie schronienia, za pomocą sprytnego fortelu elfowi udaje się przeżyć i przerzucić pościg na hienę, która w końcu decyduje się na nierówny pojedynek z kapitanem.
Wygląda on na wyjątkowo rozwścieczonego i z furią rzuca się do ataku. Po jednym z ciosów Lucius traci władzę w lewym ramieniu. Towarzysze ruszają z pomocą, jednak ich strzały chybiają, bądź odbijają się od zbroi strażnika. Breakowi w końcu udaje się zadać sztyletem cios w głowę, jednak Goldenheim odpowiada ciosem w drugie ramię, po którym Lucius staje się bezbronny jak dziecko.
W krytycznym momencie Ashbrock wchodzi między walczących i perfekcyjnym wbiciem sztyletu w poprzednią ranę, dobija kapitana Imperium.
Podczas gdy cyrulik opatruje rany hieny, złodziej ograbia zwłoki a Sovir wykonuje nad nimi dziwny gest, którego większość nie zauważa.
Wkrótce cała drużyna dociera do karczmy w pobliskiej wiosce, gdzie spotykają Vincenta Valentine – jednego z heroldów. Człowiek ten jest aż nazbyt otwarty i przyjazny, czym wzbudza wyraźne zaniepokojenie najemnika. Towarzysze postanawiają jednak skorzystać z jego propozycji i po jednym dniu odpoczynku planują udać się karetą do rezydencji samego lorda.
O ile następne południe przebiega spokojnie, na ostatnią noc przed wyjazdem, oberża zostaje zaatakowana przez dziwne małe stworzenia, z wyglądu przypominające nieumarłych. Ekipa bez odpoczywającego Luciusa ale za to z samym Vincentem, rozprawia się z bestiami bez najmniejszego zadraśnięcia.
Cała piątka bohaterów czym prędzej odjeżdża z miejsca zdarzenia nadal kierując się traktem (woźnica i karczmarz giną).
Powożący herold siedząc na wozie obok Sovira, zostaje przez niego zasypany gradem pytań i chociaż odpowiada na nie bez mrugnięcia oka, nadal coś jest nie w porządku. Valentine proponuje podróżnikom odpoczynek na polanie przed dalszą wyprawą, co budzi sprzeciw jedynie u najemnika, który nadal utwierdza się w przekonaniu, że wszystkie wydarzenia są dziwnie powiązane z ich dobroczyńcą. Podczas warty herolda gdy inni słodko śpią, elf tylko udaje i czujnie obserwuje to, co dzieje się dookoła. Chociaż może nie spać przez długi czas, jakaś tajemnicza siła powoduje, że w końcu i on zamyka oczy…
Z samego ranka nasi bohaterowie budzą się i z przerażeniem zauważają, że wszystkie konie leżą zmasakrowane na polanie a Vincent jakby rozpłynął się w powietrzu.

P+: „Okradziony złodziej”

Ashbrock budzi się w karczmie i znajduje kartkę, z której wynika, że Lucius wybrał się z Calanem na targowisko, a Sovir poszedł rozejrzeć się za jakąś dodatkową robotą. W końcówce listu proszą go o popilnowanie całości ekwipunku. Wkrótce do jego pokoju puka podróżny handlarz w turbanie na głowie. Ashbrock licząc na ciekawe fanty wpuszcza nieznajomego jednak trzyma rękę na pulsie. Staje się jednak bezradny kiedy starzec wyciąga z torby magiczny łańcuch, który nagle ożywa i oplata złodzieja. Do tego wszystkiego zostaje uderzony w głowę świecznikiem. Ashbrock budzi się dwadzieścia minut później i bez trudu ściąga wytrychem kłódkę z zaklętego łańcucha. Od razu zauważa, że cały ekwipunek łącznie z dwoma magicznymi mieczami i złotym pucharem został skradziony. W pośpiechu dowiaduje się od karczmarza, że mężczyzna którego szuka pokręcił się tu jeszcze chwilę i wyszedł dziesięć minut temu.
Złodziej wybiega na ulicę, jednak oprócz tłumu ludzi i cyrkowego żonglera, nie zauważa nikogo niezwykłego. Wkrótce jednak dostrzega czarnoskórego człowieka ubranego identycznie jak oszust którego spotkał (niebieska szata, biały turban).
Ten przyciśnięty sztyletem do szyi przyznaje, że są handlarzami ze wschodu, którzy bardzo często stosują takie a nie inne metody zdobywania łupów. Ashbrock dowiaduje się również, że mają tymczasową siedzibę tym miasteczku, a mieści się ona w okolicach cyrku.
Złodziej dociera do namiotu cyrkowego i poznaje zabawnego sztyleciarza Marco, który wystawia go na próbę refleksu. Zaskoczony tak dobrą reakcją, postanawia pomóc naszemu bohaterowi odnaleźć skradzione przedmioty.
Wspólnymi siłami odnajdują za kotarą klapę w podłodze a pod nią delikatnie oświetlony tunel.
Tak jak mówił czarnoskóry jegomość w środku przechadzało się wielu handlarzy, a większość z nich albo wychodziła z podziemia, bądź udawała się w kierunku dużej oświetlonej sali.
Skrywając się w jedynym mrocznym pomieszczeniu przypominającym winiarnię, towarzysze obserwowali otoczenie, czekając na właściwy moment wkroczenia do akcji. Wkrótce ich oczom ukazał się wielki, gruby facet z latarnią i kluczami towarzyszący jednemu z oszustów i wyraźnie nie życzący sobie gości z zewnątrz. Marco wpada na świetny pomysł i po doskonałej akcji oszołomienia dwóch gości w turbanach sami przebrali się za sprzedawców i weszli do dużej sali, gdzie ujrzeli mnóstwo stołów i drogich przedmiotów. Na nielegalnym targowisku Ashbrock dostrzegł starca, który wcześniej go okradł, a trzech innych handlarzy przeglądało magiczne miecze Luciusa i targowali cenę. Złodziej udając zainteresowanego rzucił bardzo wysoką sumę ale warunkiem była transakcja w innym miejscu. Kiedy już zasadzka zdawała się skutkować  nagle Marco został rozpoznany przez jednego z połykaczy ogni, który dorabiał  jako strażnik tego przybytku. Do wszystkiego dołączył zaalarmowany grubas początkując walkę. W zamieszaniu, zaczęły płonąc drewniane stoły i słoma na podłodze. Ashbrock za pomocą magicznego miecza Luciusa zabił starego, zręcznie porwał przedmioty, po czym wybiegł z płonącej komnaty. Tuż za nim wybiegł Marco, który nie zwlekając dłużej wyciągnął sztylet i rzucił się na złodzieja delikatnie go zacinając. Ten widząc co się dzieje szybkim ruchem wbił cyrkowcowi nóż prosto w gardło i uciekł z feralnego „targowiska”.
Zdążył wrócić do karczmy w samą porę, gdyż chwilę później do pokoju wpadł Lucius i z zaskoczeniem patrzył na swój zakrwawiony miecz…